Człowiek nie jest sam na świecie.

            Cześć.

    Po dwóch postach z dnia na dzień, musiałam Wam dać chwilę wytchnienia od czytania moich wypocin. Wychodzę z założenia, że jeśli czegoś mamy pod dostatkiem, to nie cieszy już tak bardzo, jak w chwilach niedostatku (Dżurga od rana sobie wlewa). Szczerze powiedziawszy, to nawet chciałam ostatnio napisać notkę, niestety wątek mi umknął w połowie i się poddałam.
Chciałabym jeszcze dodać, że jestem strasznie mile zaskoczona, ponieważ ostatnio dostałam kilka wiadomości od zupełnie obcych mi osób (żadnych wspólnych znajomych na facebooku, żadnych powiązań, nic) dotyczących mojego bloga. Nie macie pojęcia, ile to dla mnie znaczy. Czuję się dzięki temu doceniona, że moja praca nie idzie jednak na marne. No i co najlepsze - na 29 postów (ten będzie 30) mój blog ma 6264 wyświetlenia. Niby to tylko statystyki, ale bądź co bądź cieszą. Dziękuję Wam bardzo, że wchodzicie, czytacie, komentujecie i wysyłacie wiadomości prywatne. :)


    Dzisiejsza notka miała generalnie dotyczyć religii, konkretniej religii chrześcijańskiej, aczkolwiek nagle nasunął mi się jeden temat, a właściwie zdanie, które weźcie sobie do serca...

- Jak ktoś Was okłamuje w żywe oczy, to każcie mu iść do diabła. 

    Dobra, teraz można wrócić do tej właściwej notki: 

- Tak, jak już wspomniałam wyżej - dzisiejsza notka ma dotyczyć religii chrześcijańskiej. Od razu zaznaczam, że nie chcę widzieć i nie będę udostępniać komentarzy rozjuszonych i wielce oburzonych katolików, którzy jak zwykle ze swoją subiektywną opinią będą starali się wpoić mi swoje racje. Możecie od razu sobie darować coś takiego, bo najzwyczajniej w świecie będę to usuwać. Na tym blogu wszystko, co napisałam jest czystym obiektywizmem, są to moje poglądy i przekonywanie mnie do czegoś, czego nie uznaję jest niepotrzebną stratą czasu mojego jak i Waszego.

    Muszę się tutaj chyba przyznać, do swojego błędu, ponieważ wielu z Was ma mnie pewnie za ateistkę - błąd. Jakiś czas temu dopiero odkryłam, że ten termin jest zbyt jednoznaczny dla tego, co naprawdę siedzi  mi w głowie, co oznacza, że po prostu wprowadziłam Was w błąd. Nie jestem ateistką. Ateistą jest ktoś, kto nie wierzy w nic. Ja wierzę. Tzn, inaczej... nie tyle, co wierzę, ale zdaję sobie sprawę z obecności sił dobra i zła. Nie wiem, czy powinnam to nazywać Bogiem i Szatanem, ale dla bardziej przejrzystego odbioru pójdę Wam na rękę.
   Być może przeszło Wam właśnie przez myśl pytanie: "Skoro nie ateistka i nie katoliczka, to kto?" - otóż nie znam profesjonalnego określenia, na moją "religię", ale postaram się to opisać:

 - Nie chodzę do kościoła, nie wierzę w Jezusa i wszystkie jego cudawianki. Nie chodzę i nie będę chodzić do kościoła. Nie modlę się, nie przywiązuję szczególnej uwagi do religijnych świąt - jestem na nich laleczką, która siedzi, by nie zrobić przykrości rodzinie. Hipokryzja? Nie, nie wydaje mi się, choć w sumie odbierajcie to sobie jak chcecie. Sęk w tym, że pomimo tych wszystkich czynników, które mogłyby mnie postawić w świetle, jako ateistkę - wcale mnie nią nie czynią i zrozumiałam to jakiś czas temu. Więc o co w ogóle chodzi? - ano chodzi o to, że wierzę, czy może raczej zdaję sobie sprawę w obecność Boga i Szatana. Może to się wydawać trochę niezrozumiałe, ale najlepszym przykładem na to wszystko, są chyba egzorcyzmy. No bo tak - niby nie wierzysz w Boga, ale jak niby wytłumaczysz zdarzenia zachodzące podczas egzorcyzmów? Oczywiście, ateiści będą się zrzekać, że to choroby psychiczne, blablabla.. gówno prawda. W Szatana wierzyłam chyba zawsze. Czuję do niego respekt (polecam zapoznać się ze znaczeniem tego słowa, gdyż nie jest ono jednoznaczne z tym, że imponuje mi rogacz z piekła). To jest w ogóle dziwne, ponieważ ludziom o wiele łatwiej uwierzyć w Złe Moce, niż w to, że Bóg istnieje. Dlaczego? - ano może dlatego, że Szatan objawia się znacznie częściej. Wracając do tych egzorcyzmów, zastanawiało mnie w tamtym momencie, dlaczego woda święcona i krucyfiksy działają (w ten czy inny sposób) na osoby Opętane. No i wtedy się zaczęło - zaczęłam dużo czytać na ten temat, nawet bardzo dużo. Poza przeszukaniem internetu, znalazłam jeszcze parę książek (kilku z nich wolałabym nie dostać nigdy do ręki). Zdaję sobie sprawę, że jako osoba (że tak to ujmę) normalna, nie mam i prawdopodobnie nie będę mieć nigdy takiej wiedzy, jak osoby, które są dopuszczone do większej wiedzy na ten temat (chodzi mi głównie o księgi), którymi dysponują osoby świeckie, czy sataniści, ale swoje przeczytałam i szczerze? - odczułam tego skutek na sobie. Nie musicie mi w to wierzyć, ale po takim seansie czytelniczym na temat demonów, diabłów, obrzędów satanistycznych - było mi niedobrze, chodziłam przygnębiona, nie jadłam, nie piłam, czasem miałam nawet myśli samobójcze. Zamiast pochopnie działać i wieszać się na belce, zastanowiłam się, z czego to może wynikać.. no i wszystko było już jasne. Po co o tym piszę? - nie po to, by się pochwalić, jaka to ja nie jestem odważna i w ogóle fajna, ze Szatan zaczął się mną interesować (haha), tylko ma to być bardziej forma przestrogi, o ile tak to mogę nazwać. Musiałam poszperać w internecie (i jednej bardzo dobrej książce, której tytułu niestety nie pamiętam) by się "oczyścić". Reiki mi pomogło (nie będę się rozpisywać na ten temat, po prostu wejdźcie w internet). Co dziwne, w tamtym momencie, by się oczyścić, przeszłam na wegetarianizm. No i na całe szczęście zostało mi to do dzisiaj, także zwierzątka mogą podziękować Rogatemu, że przestraszył Dżurgę i przestała je spożywać.

    Dużo tekstu do czytania, ale możecie spytać: "O co w ogóle chodzi?" - chciałam po prostu zwrócić Waszą uwagę na to,  że nie trzeba, a właściwie nie powinno się być albo ateistą, albo katolikiem, czy wyznawcą innej wiary. Mam wrażenie, że ja jestem gdzieś pośrodku i mam nadzieję, że nigdy nie będę musiała wybierać jednej, czy też drugiej strony. Nie wiem, co będzie po śmierci, czas pokaże, natomiast za życia nie chcę ingerować ani w jedno, ani w drugie. Jednakże chciałabym przestrzec Was o tym, że Szatan naprawdę istnieje i nie można go ignorować... jest to głupie, niedojrzałe i cholernie niebezpieczne. Wiem, że pewnie i tak nikt mi w to nie uwierzy, ale ja (choć w naprawdę minimalnym stopniu) odczułam, że to wszystko niesie za sobą konsekwencje. Nie jesteśmy sami na świecie i miejmy to na uwadze. Mam nadzieję, że po napisaniu tego posta, nie wyrobię sobie opinii wariatki, bo nie o to mi chodzi. Podchodzę do tego wszystkiego z dalekim dystansem, ze strachem i z rozwagą. Nie bawcie się w wywoływanie duchów poprzez talerz, nie ustawiajcie sobie kart tarota, jeśli nie znacie ich znaczenia i nie jesteście w tym doświadczeni. Bóg i Szatan istnieją, jednak są oni źle przedstawiani. Tak sądzę...

    Mam nadzieję, że ta notka pozwoli niektórym na chwilę refleksji, ponieważ jest ona dla mnie dosyć znacząca. Postanowiłam ją napisać po tym, jak przedwczoraj śniło mi się opętanie. Najgorsze jest to, że to ja byłam opętana, ale miałam wzgląd z pozycji osoby trzeciej. Dało mi to do myślenia, może i Wam da.

   Jeszcze raz dziękuję Wam wszystkim za ciepłe słowa i obiecuję poprawę częstotliwości dodawanych postów.

   Miłej niedzieli. :)