"Dlaczego jedne zwierzęta kochasz, a inne zabijasz?"

        Cześć i czołem.

   Dzisiaj nie będę się dużo rozpisywać, bo nie mam za bardzo na to ochoty, pomysłu i tak dalej.
Fajnie, że komentujecie. Czuję się doceniona i w pewnym sensie spełniona. Statystyki szaleją. "Wo-ho"... Przeżywam obecnie świetny paradoks - jutro będzie mój najlepszy i za razem najgorszy dzień w życiu. Nie wiem, jak to ogarnę, ale chyba nie mam wyjścia.


   Pewnie większość z Was zacznie się burzyć po przeczytaniu tego posta, ale w mojej obecnej sytuacji, nie bardzo mnie to obchodzi. Mianowicie, chciałabym nawiązać do wegetarianizmu.

   Nie będę Was nakłaniać z góry na weganizm (tak, wegetarianizm i weganizm to nie to samo), bo to grubsza sprawa. W sumie do niczego nie będę Was nakłaniać, ale chcę choć raz wykorzystać to miejsce, do przekazania czegoś, co ma o wiele większą wartość, niż moje użalanie się.
   Najpierw chciałabym zadać jedno, zasadnicze pytanie:
                                        "Dlaczego jedne zwierzęta kochasz, a inne zabijasz?"
Prosty przykład - pies, a świnia. Gdy usłyszysz, że w Chinach jedzą psy, to wielce burzysz się, wyzywasz chińczyków od potworów i chorych psychicznie, a sam zabijasz świnie, krowy, króliki. Nie ma żadnej różnicy, pomiędzy kotami, psami, chomikami, a świnką czy krową. Naprawdę. Często zwierzęta "hodowlane" (ta nazwa jest odrażająca) są o wiele inteligentniejsze od zwierząt domowych. Nie wierzycie? - ww.google.pl i resztę pozostawiam Wam. :) Wracając do tematu, to nie rozumiem, jak człowiek może twierdzić, że kocha zwierzęta, jedząc szynkę do kanapki, kiełbasę na obiad czy rybę na święta. Czymże różnią się te zwierzęta od tych, z którymi śpisz w jednym łóżku, wyprowadzasz na spacer, czy tych, których nazywasz przyjaciółmi rodziny? - niczym. Może niektórzy z Was o tym nie wiedzą, ale zwierzęta od człowieka nie różnią się w znaczny sposób: pochodzimy z jednej gromady (ssaki, jakby ktoś nie uważał na lekcjach biologii), one tak samo jak my, mają zdolności rozrodcze, CO WIĘCEJ! - one również mają swoje rodziny, dzieci, są zdolne do miłości, przyjaźni. Skoro można je wytresować, to chyba jednoznacznie wskazuje to na jakiś poziom inteligencji, prawda? Dlaczego więc z taką łatwością je zabijamy?
Ja sama nie byłam święta. Przez 15 lat żyłam w swego rodzaju nieświadomości na ten temat. Nie powiem - mięso mi smakuje, ale nie jestem Bogiem, by decydować o życiu innych istot żywych, kierując się zachciankami moich kupek smakowych. To nie jest humanitarne. Tak samo, jak nie istnieje coś takiego, jak "humanitarne" czy "bezbolesne" zabijanie zwierząt. Jeśli tak myślicie, to jesteście w ogromnym błędzie. Zwierzęta są trzymane w kuriozalnych warunkach, są faszerowane antybiotykami i innymi paskudztwami, byleby szybko i tanio się rozrosły, by można było je drogo sprzedać. Zastanawialiście się kiedyś, co tak naprawdę znajduje się w Waszej szynce, Waszym kurczaku, czy rybie? Nie wydaje mi się. Antybiotyki, antybiotyki i antybiotyki. Równie dobrze moglibyście wykupić połowę apteki i zjeść te wszystkie lekarstwa na obiad. Trujecie w tym momencie siebie i przyczyniacie się do ogromnego bólu i cierpienia tych zwierząt. Jak już wspomniałam - nie byłam święta, sama jadłam mięso, ale przeszłam na wegetarianizm. Nie dajcie się zwieść tym śmiesznym opowiadaniom większości, że: "Jeśli nie będziesz jadł mięsa, dostaniesz anemii, zabraknie Ci białka, blablabla..." BUJDA!!! Jeśli dobrze opracujesz swoje menu, to poprzez warzywa i owoce dostarczysz sryliard razy więcej potrzebnych witamin, niż tych, które rzekomo są w mięsie. Owszem, zaraz ktoś mi zarzuci, że przeciez warzywa i owoce są pryskane i także nie są zdrowe. Możliwe, ale faszerowanie się jedną sztucznością jest chyba mniejszym złem, niż podwójna dawka chemii, nie sądzicie? :)
Ponadto chciałabym dodać, że zwierzęta także czują. Wiecie jakie to musi być uczucie, gdy maciora musi patrzeć, jak zabierają jej dzieci? To jest dokładnie tak samo, jak zabranie matce nowo narodzonego dziecka. TAK SAMO! Zresztą, skoro jecie zwierzęta, to dlaczego nie zaczniecie jeść ludzi? Przecież nie ma wielkiej różnicy, pomiędzy nami, a zwierzętami. Nikt z Was nie wmówi mi, że zwierzęta są głupie i nic nie czują, że ich wcale nie rusza to, jak się je katuje. Jak już wspomniałam na początku - nie mam zamiaru Was zmuszać czy namawiać do przejścia na wegetarianizm, bo wymaga on silnej woli i samozaparcia, a z doświadczenia wiem, że ludziom ciężko jest się rozstać z "ulubioną zabawką". Ale gdyby chociaż jedno z Was tak naprawdę przemyślało to, co powyżej napisałam: To, w jakich warunkach są przetrzymywane te zwierzęta, to, jak się nad nimi znęcają, jak bardzo one muszą być przerażone... to, że one także czują i kochają. Mówią, że "jedna osoba świata nie zbawi", ale jeśli tę "jedną osobę" dodamy do pozostałych, to gwarantuję, że dzięki temu ocalimy zaczną ilość zwierząt. Nie kupujesz mięsa - nie przyczyniasz się do ich śmierci. Proste.
Od razu mówię - nie potępiam mięsożerców, ale chciałam wyrobić Wam pewną świadomość, co się wpierw dzieje, zanim położycie plasterek szynki na kanapce. Chyba warto się nad tym zastanowić, prawda?
Przeszłam na wegetarianizm - czuję się jak zupełnie inny człowiek. Naprawdę. Już nie ciąży mi na żołądku krew niewinnych istot.

Mam nadzieję, że choć część z Was przemyśli ten temat i nawet, jeśli nie zrezygnuje z jedzenia mięsa, to przynajmniej je w jakimś, choć w najmniejszym stopniu ograniczy. Byłoby mi niezmiernie miło. :)