#35.

Cześć.

To będzie dosyć spontaniczny post, aczkolwiek myślę, że niektóre osoby może zainteresować.

No więc jako iż od pewnego czasu jestem w związku, zaczęłam myśleć na różne tematy z tym związane (wiem, że gówno Was to obchodzi, ale muszę od czegoś zacząć). Pewnie każdy z Was, kto był z związku, słyszał od partnera lub też sam mówił o tym, że jest on/ona tą jedyną osobą, z którą chciałoby się spędzić życie, mieć dzieci, żyć długo i szczęśliwie, blablabla... Po czym okazuje się, że zrywacie ze sobą.

O co mi chodzi?

Zastanawiam się, czy jest w ogóle sens mówienia rzeczy typu: "Tylko Ty, na zawsze!"; "Nigdy nie przestanę Cię kochać" etc. Ja naprawdę rozumiem chwilę uniesienia w momencie wypowiadania tych słów, ale zastanówmy się przez chwilę - czy jest sens okłamywać samych siebie?
 - Oczywiście nie chcę ubliżać osobom, które faktycznie osiągnęły szczęście z partnerem i starzeją się ze sobą w zgodzie i miłości. Chodzi mi raczej o te "młodzieńcze" związki.
Osobiście nie chcę, by ktoś mówił mi, że jestem "miłością jego życia", czy słyszeć zapewnienia, że "nigdy Cię nie zostawię". Dla mnie jest to po prostu bezsensowne. Niektórym może się to wydawać dziwne, ale gdyby tak spojrzeć na to chłodnym okiem i przez chwilę się zastanowić - po co mamy mówić sobie rzeczy, które w 90% okażą się nieprawdą? Nie mam zamiaru teraz nikogo nakłaniać do zmiany nastawienia co do partnera i Waszego związku, broń Boże! Aczkolwiek wolałabym słyszeć chyba zwykłe "kocham Cię", niż często puste zapewnienia, że ktoś będzie mnie kochał zawsze, zestarzeje się ze mną, etc.
Możliwe, że to ja jestem jakaś oziębła, czy coś, ale gdy tak się zastanawiam, to naprawdę, nie widzę większego sensu w słodkopierdzących obietnicach, które i tak się nie spełnią.

Na dzisiaj to chyba tyle.
Jeszcze nigdy nie było tak krótko...